Legendarny gej-radar i jak rozpoznać lesbijkę naprawdę

Pamiętam, jak kiedyś na krakowskim PKP zlustrowała mnie wzrokiem i uśmiechnęła się wymownie jakaś dziewczyna. To nie był miły uśmiech kogoś, na kogo wpadłaś w drzwiach czy przepraszający uśmiech, gdy zostajesz szturchnięta obcym łokciem w tramwaju. Byłam pewna. Ale czy ona wiedziała? Czy miała gej-radar? Nie przestaje mnie to od czasu do czasu zastanawiać.

Gej-radar – czym jest naprawdę?

Moim zdaniem – po prostu świetną intuicją. Sama często przewiduję pewne rzeczy w sposób, którego nie umiem wyjaśnić. Może to inteligencja? Spostrzegawczość? Próbowałam wyciągnąć konkluzję z pomocą świata nauki, ale różni badacze wciąż się spierają. Jedni próbują dowieść, że gej-radar nie istnieje i że wspiera krzywdzące stereotypy. Inni, jak Nicholas Rule, przeprowadzają badania, z których wynika, że geja bądź lesbijkę można rozpoznać po twarzy. Bądź tu mądra.

Odradzam raczej zuchwałość. Możesz 9 razy trafić z tym, że dziewczyna jest homo- lub biseksualna, a za 10. strzelić spektakularną gafę. Zawsze bierz na to poprawkę.

Jak rozpoznać lesbijkę

Wygląd?

Cienka jest granica między odczytywaniem sygnałów a wciskaniem kogoś w stereotypowe szufladki, oj, cienka… Mam nadzieję, że twój gej-radar nie opiera się na tym drugim. Pisałyśmy już, jakie stereotypy krążą wokół lesbijek. Część z nich dotyczy wyglądu. Jeśli gustujesz w kobietach, to musisz wyglądać jak idealna pani z filmu pornograficznego albo zaniedbana chłopczyca z krótkimi włosami. Straszny bullshit. Ja i Nadia nie wpisujemy się ani w pierwsze, ani w drugie. I znam co najmniej dwie lesbijki, których orientacji “nie widać”.

Inna historia: raz w mojej byłej pracy miałam na dniu próbnym dziewczynę, która według całego biura była lesbijką. Stwierdzili, że tak jest, bo W. nie należała do drobnych i miała króciutko ścięte włosy. Spędziłam z nią w terenie cały dzień. Dobrze nam się gadało, więc bez pardonu opowiadałam jej o Nadii jako o mojej dziewczynie. Pod koniec dnia wracałyśmy do biura, a ona w pewnym momencie wypaliła z prośbą o szczere stwierdzenie, czy wygląda według mnie, kobiety biseksualnej, jak lesbijka. Zapytała o to, bo przyznała, że większość nowopoznanych osób bierze ją za zawodniczkę naszej drużyny. Ale wiecie, co było najgorsze? Sama pomyślałam, że jest lesbijką. Mimo że staram się myśleć outside the box, to uległam plotce i stereotypom. Nieładnie, Emilia! Ale ta sytuacja nauczyła mnie, że naprawdę nie ma czegoś takiego jak wygląd lesbijki.

Obrączka / pierścionek na kciuku?

Znany symbol, prawda? A jednak osobiście nie spotkałam nigdy żadnej dziewczyny, która nosiłaby tak biżuterię. No, nie licząc koleżanki z drugiej klasy podstawówki, która namiętnie nosiła na kciukach za duże, plastikowe pierścionki dołączane do płatków Nestle. Ale to raczej nie był symbol lesbijstwa. Chociaż kto wie, hehe. Ale serio: może to kwestia tego, że nigdy się nie przyglądałam kciukom atrakcyjnych dziewczyn, na których zawieszałam oko w tramwaju. Czy wy spotkałyście się z takim znakiem u przypadkowo spotkanych kobiet?

“Męska” pasja?

Nadia jest gejmerką. Znajoma mojej znajomej, która wychowuje syna ze swoją partnerką, jest zawodową motorniczą. Kiedyś wlepiła mi mandat pani ze straży miejskiej, która nie omieszkała podkreślić swoich preferencji, wypisując kartkę. Jeszcze kilka takich przykładów bym wymieniła. Ale czy to o czymkolwiek świadczy? Bo znam heteroseksualną bokserkę czy kierowczynię autobusu. Well, XXI wiek. Fakt – wiele pań hetero lubi to, że może liczyć na wsparcie “silniejszego od siebie” męskiego ramienia, podczas gdy lesbijka musi wnosić lodówkę na czwarte piętro [sic!]. Ale dla antyprzykładu – ja totalnie nie czuję potrzeby robienia czegoś męskiego, a w trudach podróży PKP z walizką pełną jedzenia od mamy pomagają mi uprzejmi panowie. W niczym mi to nie ujmuje. Także znów: na wszelki wypadek nie rzucaj się do całowania kobiety sekundę po tym, jak powie ci, że gra w drużynie piłkarskiej. 

Sportowy ubiór?

Kolejne typowe przekonanie. Kolejne, z którym muszę się nie zgodzić. Okej, ja uwielbiam bluzy, materiałowe eko-worki na plecy i trampki. Nadia zresztą też. Ale znów: mam masę hetero dziewczyn w swoim otoczeniu, które też lubią taki luźny, można by powiedzieć, “chłopięcy” look. Bo jest wygodny. Zdarza mi się wcisnąć dupę w spódniczkę, założyć do pracy sukienkę i koszulę, ale nie lubię być elegancka w każdej sekundzie. I wiele kobiet tak ma. Żadna z nas nie jest pieprzonym manekinem, który nie lubiłby chodzenia w mieszkaniu w dresie i T-shircie kupionym tysiąc lat temu i zmęczonym życiem.

Jak rozpoznać lesbijkę, nie będąc leszczem bazującym na stereotypach

Ja mam na to kilka rad. Po pierwsze – jeśli masz styczność z dziewczyną, która ci się podoba, to pierwsza zacznij mówić o swojej orientacji. Nie musisz obiektowi swoich westchnień machać 2 cm przed oczami tęczową flagą. Wystarczy, że w luźnej rozmowie wspomnisz, że byłaś w tych górach albo w tamtej kawiarni ze swoją eks. Inna technika? Ja, prowadząc tego typu śledztwo (nie w celach matrymonialnych, ale po prostu lubię wiedzieć, kiedy mam podejrzenia), milimetrowymi krokami wchodzę na tematy polityczne. Jak dochodzimy do tematu tęczy, to żalę się, że strasznie mi przykro, że nie mogłabym w tym momencie wziąć w Polsce ślubu ze swoją laską. W taki sposób zdemaskowałam kiedyś biseksualizm mojej kumpeli z pracy. Jeszcze inny plus mówienia o swojej orientacji na początku jest taki, że jeśli podobasz się swojej rozmówczyni i znajdziecie się na jednej imprezie, to na 90% zwierzy ci się po kilku drinkach albo spróbuje się zbliżyć. No same plusy! 

A jeśli wystarczy ci śmiałości – zapytaj. Może niekoniecznie: “ej, śpisz z kobietami?”. Ale gdy już zaczniecie miło i względnie szczerze rozmawiać, to albo od niej, albo zadając pytanie o jej ewentualny status – dowiesz się, co i jak. Ja się tego nauczyłam, choć nie jestem specjalnie wygadana. 

A co, jeśli poczujesz ten ścisk w gardle na widok pięknej kobiety na przystanku czy poczcie? Gdy wasze spojrzenia się spotkają – uśmiechnij się. Nie, nie wyjdziesz na creeperkę. Do mnie często uśmiechają się dziewczyny. Gdy wychodzą z windy, do której ja akurat wchodzę. Gdy w komunikacji miejskiej mnie lub ją zagaduje towarzyski pan żul i druga uśmiecha się do tej zagadywanej. Ja zawsze odwzajemniam. I nigdy nie poczułam się z tym dziwnie. Więc wrzuć na luz, porzuć myślenie o stereotypach i najzwyczajniej w świecie – zacznij z dziewczyną rozmawiać. 

A za co wy uważacie gej-radar? Jak myślicie, jak rozpoznać lesbijkę?